രംഗബോധമില്ലാത്ത കോമാളി ..

മുഖത്താരോ വെള്ളം തെറിപ്പിച്ചു ..ഞാന്‍ ഉറക്കത്തില്‍  നിന്നും ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു .. കണ്ണ് തുറന്നപ്പോള്‍ അമ്മ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നു ...” മണി ഏഴായി ...നിനക്കിന്നു ഓഫീസില്‍ പോകണ്ടേ ?”

പെട്ടന്ന് യാഥാര്‍ത്ത്യത്തിലേക്ക് ഞാന്‍ വഴുതി ..സ്ഥലകാല ബോധം വീണ്ടെടുത്തു ഞാന്‍ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി ...ഈശ്ശ്വരാ മണി ഏഴു കഴിഞ്ഞു ...ഞാന്‍ ഉരുണ്ടു പിരണ്ടു എണീറ്റു ...വേഗം ചായ കുടിച്ചു ..പ്രഭാത കര്‍മ്മങ്ങള്‍ നടത്താന്‍ ഓടി ... എട്ടരയോടെ എന്റെ ജോലികള്‍ തീര്‍ത്ത്‌ ബൈക്കുമെടുത്ത് ഞാന്‍ ജോലിക്കിറങ്ങി ..
എന്തൊക്കയോ ഓര്‍മ്മകള്‍ ...എന്റെ ബൈക്ക് ഓടികൊണ്ടേയിരുന്നു ..പെട്ടന്നാണ് ബൈ റൂട്ടില്‍ നിന്നും ഒരു കാര്‍ വന്നു റോഡിലേക്ക് കയറിയത് ..ഞാന്‍ ഒന്ന് പേടിച്ചു .. എങ്കിലും വണ്ടി കയ്യില്‍ നിന്നും പോയില്ല ... ആ കാര്‍ ഉറക്കെ ഹോണ്‍ മുഴക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...സമയക്കുറവ് ഒന്ന് മാത്രം കാരണം ഞാന്‍ പിന്നെയും വേഗത കൂട്ടി ഇനി പന്ത്രണ്ടു മിനിട്ടുകള്‍ കൂടി മാത്രം ..അത് കഴിഞ്ഞാല്‍ ഹാഫ്‌ ഡേ ലീവ് വീഴും ... ഒരു മുടിഞ്ഞ വൈറല്‍ ഫീവര്‍ പിടിച്ചത് കാരണം പകുതി മാസത്തെ ശമ്പളം പോക്കാ... ഇന്നൂടെ ലേറ്റ് ആയാല്‍ ഒരു ദിവസം കൂടി കൂടും. ഹ്മം സൊ അല്‍പ്പം സ്പീഡ്‌ ആവാം ...
പക്ഷെ വെര്‍ണ നല്ല വണ്ടിയാ അതിഞ്ഞു കേറി വന്നു .. എന്റെ മുന്നിലായി ക്രോസ് ചെയ്തു നിര്‍ത്തി .. ഒരു ഉടക്ക് പ്രതീക്ഷിച്ചു .. പക്ഷെ ഇറങ്ങി വന്നത് എന്റെ ക്ലാസ്സ്‌ മേറ്റ് ജെറിന്‍ ...
”എടാ നിനക്ക് ചെവി കേക്കൂല്ലേ എത്ര നേരമായിട്ടു ഹോണ്‍ അടിക്കുന്നു ..!@#$ “
“ആഹാ നീ ആരുന്നോ ഞാന്‍ കരുതി ഏതോ --- മോന്മാര്‍ ഒടക്കാന്‍ വരുവാ എന്ന് ... ഹി ഹി എന്നാ അളിയാ?”
“നീ വരുന്നില്ലേ അടക്കത്തിനു?”
“ആരുടെ?”
“നിന്റെ ^*(&^ (^& “
“:(, കാര്യം പറയടാ ആരുടെ അടക്കം?”
 “നീ കണ്ടില്ലേ ഫേസ് ബുക്കില്‍ ...നമ്മടെ സ്മാര്ട്ടിടെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ അടക്കം ഇന്നാ “
പെട്ടന്നാണ് തലേ ദിവസം ഫേസ്‌ ബുക്കില്‍ കോളേജ് ഗ്രൂപ്പില്‍ വന്ന ഒരു ഞെട്ടിക്കുന്ന വാര്‍ത്ത ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തത്  ...

“A very bad news our Smarty's husband passed away due to heart attack.

Let us pray for the family”

പക്ഷെ അടക്കത്തെക്കുറിച്ചോന്നും അവിടെ ആരും പറഞ്ഞു കണ്ടില്ല ... അവള്‍ എവിടെയാണന്നോ എവിടെയാണ് അടക്കം എന്നോ ആര്‍ക്കും അറിയില്ല ... കുറെ അന്വേഷിച്ചു ഒരു പ്രയോജനവും ഉണ്ടായില്ല ...മനപൂര്‍വ്വം ആണെങ്കിലും അത് വിട്ടു  എന്ന് പറയുന്നതാവും  ശരി .. പെട്ടന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു
“എപ്പോ? എവിടെ വച്ചാ അടക്കം?”
“ നീ വണ്ടിയെലോട്ടു കയറ് നമുക്ക് പോകാം"
“ ഡാ എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം ഇവിടെ അടുത്താണ് കസ്ടമറിന്റെ വീട്  അവിടേക്ക് വണ്ടി കയറ്റി വച്ച് ഞാന്‍ വരാം ..നീ എന്റെ പിറകെ  വാ"
അവിടെ വണ്ടി വച്ച് ഞാന്‍ കാറില്‍ കയറി .. ഞങ്ങള്‍ അവിടേക്ക് യാത്രയായി .. ടൌണില്‍ നിന്നും അല്‍പ്പം ദൂരെയുള്ള ജംഗ്ഷനില്‍ എത്തി ഞങ്ങള്‍ വഴി അന്വേഷിച്ചു നാട്ടുകാര്‍ പറഞ്ഞ വഴിയെ വാഹനം മുന്നോട്ടു നീങ്ങി കഷ്ട്ടിച്ചു ഒരു വാഹനത്തിനു കടന്നു പോകാവുന്ന അത്ര ചെറിയ വഴി ...എതിരെ മറ്റു വാഹനങ്ങള്‍ ഒന്നും വരരുതേ എന്ന് പ്രാര്‍ത്തിച്ചു പോകുന്ന വഴിയില്‍ ഒക്കെ ആ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ ചിത്രത്തോട് കൂടിയ ചെറിയ പോസ്റ്ററുകള്‍ ..ചെറിയ കറുത്ത കൊടിയും ... താഴെ പേരും റെഞ്ചി (27)
ആ ഐശ്വര്യമുള്ള ചിത്രം കണ്ടപ്പോള്‍ നെഞ്ചോന്നു പിടഞ്ഞു ... ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലെ .. എന്റെ മനസ്സില്‍ അപ്പോളും സ്മാര്ട്ടിയെക്കുരിച്ചുള്ള ചിന്തകള്‍ ആയിരുന്നു .. അവളെപ്പറ്റി ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ഓടിയെത്തുന്ന രൂപം ..കോളേജില്‍ ഒരു പൂമ്പാറ്റയെപ്പോലെ പറന്നു നടക്കുന്ന ..ആ പതിനേഴുകാരി ആയിരുന്നു ..കോളേജില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ശേഷം അവളെക്കുറിച്ച് ഒരു വിവരവും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .. ആറു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷമാണ് കോളേജിന്റെ ഫേസ്‌ ബുക്ക്‌ ഗ്രൂപ്പില്‍ അവളുടെയും ഭര്‍ത്താവിന്റെയും ഒന്നിച്ചുള്ള ഫോട്ടോയോടു കൂടിയ ആ പ്രൊഫൈല്‍ കാണുന്നത് .. അന്നിട്ടും കൂടുതല്‍ മിണ്ടാനോ പറയാനോ സാധിച്ചില്ല...എവിടയാണ് വിവാഹം കഴിച്ചയച്ചതെന്നോ .. ഇപ്പോള്‍ എവിടെയാനന്നോ ഒന്നും അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല .. അപ്പോഴാണ്‌ ഇടിത്തീ പോലെ ഈ വാര്‍ത്ത കാണുന്നത് ..
“ഡാ നീ എന്താ ഉറങ്ങുവാണോ ബാ സ്ഥലമെത്തി ...”
ജെറിന്റെ വാക്കുകള്‍ ആണ് എന്നെ ചിന്തകളില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തിയത് ...
മൈക്കിലൂടെ ക്രിസ്തു പുരോഹിതന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥന കേള്‍ക്കാം ... നടന്നടുത്തപ്പോള്‍ ഹൃദയമിടിപ്പ് വല്ലാതെ കൂടി ... ഒപ്പം പഠിച്ച മിക്കവാറും കൂട്ടുകാര്‍ എല്ലാം അവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ട് ...ഒരുപാട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ഉണ്ടായ ഈ കണ്ടു മുട്ടല്‍ പക്ഷെ എനിക്ക് ഒട്ടും സന്തോഷം നല്‍കിയില്ല ....
നിര നിരയായി ആളുകള്‍ ആ മൊബൈല്‍ മോര്‍ച്ചറിയുടെ അടുത്തേക്ക്‌ നീങ്ങി... കൂടത്തില്‍ ഹൃദയതാളം മുറുകി മുറുകി ഞാനും .. അല്‍പ്പം അകലെ നിന്നും ഞാന്‍ കണ്ടു എന്റെ കൂട്ടുകാരിയെ ...കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി പ്രിയപ്പെട്ടവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റു നോക്കിക്കൊണ്ടവള്‍... അവളുടെ താടിയില്‍ നിന്നും മിഴിനീര്‍ കണങ്ങള്‍ തണുത്തുറഞ്ഞ  ആ ഗ്ലാസിലേക്ക് വീഴുന്നു ..ഒന്ന് മാത്രമേ നോക്കിയുള്ളൂ  ആ മുഖത്തേക്ക് .. അവള്‍ മറ്റൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല ... കണ്ണ് നീരുകൊണ്ട് പരിതപിക്കുന്നു  പാവം ...
രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ വിവാഹ ജീവിതത്തില്‍ കേവലം മൂന്നു മാസങ്ങള്‍  ഒന്നിച്ചുള്ള ജീവിതം ... ശേഷം  ജീവിതം കേട്ടിപ്പടുക്കാനായി അവള്‍ കുവൈറ്റിലേക്ക് .. അടുത്തു കിട്ടിയ വെക്കേഷനില്‍ .. അവനെയും കൂടെ കൂട്ടാന്‍  വിസയുമായി പറന്നെത്തിയതാണ്  അവള്‍ ..  പക്ഷെ... പോകാന്‍ ഒരു പകല്‍ മാത്രം ബാക്കി നില്‍ക്കെ ... അവനെ കൊണ്ട് പോയി .. മരണം ... രംഗബോധമില്ലാത്ത ആ കോമാളി... ദൈവം എന്ന ശക്തിയെ വല്ലാതെ വെറുത്തു പോയ നിമിഷങ്ങള്‍ ....
അകാലത്തില്‍ പൊലിഞ്ഞു പോയ പനിനീര്‍ പുഷ്പ്പമേ ...നിനക്കെന്റെ ആദരാഞ്ജലികള്‍ ...